Tijdens het introductierondje twijfelde ik even. Ga ik dit wel vertellen of niet? Ja, ik wil leren en van je ‘fouten’ leer je het meest. Dus toch maar even met de bips bloot.

“Vanuit mijn brede werkervaring heb ik nog wel de neiging om zo nu en dan een oplossing aan te dragen. Terwijl ik natuurlijk wil dat teams zelf met hun oplossing komen. Want daar help ik het team mee. Hoe kan ik hier beter mee omgaan?”

Ik kon de trainster bij wijze van spreken wel zoenen, want toen ze aan de groep vroeg: “wie herkent dit”? gingen alle handen omhoog! Gelukkig begint veranderen bij zelfkennis en mijn bewust zijn van de behoefte om een oplossing aan te dragen.

Vandaag sprak ik een teammanager. Ze moest lachen toen ik haar hierover vertelde. “Ja dat herken ik ook, kom ik met een oplossing waarvan ik dacht dat we het daarover eens waren en dan is het toch weer anders. Dan denk ik wel eens dingen, die ik dan maar even niet hardop zeg.”

Steek jij ook je hand omhoog omdat je met jouw oplossing komt die niet perse die van je team hoeft te zijn? Wat was jouw moment waarop je hiervan bewust werd? Durf jij ‘m hieronder te delen? Dank je voor je moed alvast!

Hartelijke groet,
Ilona