Gedoe ook herkenbaar voor je?
Je had je er zo op verheugd! Bouwen aan een superteam. Waarin je mensen plezier hebben om samen grootse resultaten te behalen. Maar diep in je hart ben je teleurgesteld en gefrustreerd. Je wilt er zijn voor je mensen. Ook al doe je nog zo je best, het voelt voor je alsof je tekort blijft schieten. Je voelt je aangedaan als er teamleden zijn die vinden dat je te weinig aandacht voor ze hebt. Maar als je ze dan vraagt om te vertellen waar ze tegen aan lopen en hoe je ze daarbij kan helpen, blijft het angstvallig stil.
De plannen die je voor ogen hebt, komen maar niet uit de verf. Hoe harder je eraan werkt, hoe meer het wel lijkt of er teamleden in de kramp schieten en hoe geïrriteerder jij raakt. Het lijkt niet uit te maken wat je erover zegt of wat je probeert om iedereen op één lijn te krijgen. Je hebt het gevoel dat jullie meer met elkaar bezig zijn en iedereen vanaf zijn eigen eilandje zit te werken. Waardoor voor wie en waarom jullie elke dag weer zo hard aan het werk zijn volledig naar de achtergrond lijkt te verdwijnen.
Het vreet aan je dat je geen goede grip krijgt op wat er speelt. Vraag je teveel van je mensen? Of te weinig? Zijn er onderling problemen, die je niet kent en die ze je niet vertellen? Spelen er misschien dingen thuis waardoor die collega er niet helemaal bij lijkt te zijn? Hoe gaat het straks als je nieuwste aanwinst begint? Durven ze je wel in vertrouwen te nemen?
Je hebt al vragen gesteld, overleg gehad, trainingen georganiseerd, leuke activiteiten ondernomen, maar helaas loopt de communicatie en samenwerking nog steeds stroef. Jouw energie lekt door het gedoe ondertussen aardig weg. Ook omdat de resultaten eronder beginnen te lijden.
