Op een gegeven moment kwam er een meisje op mij af. Ik denk dat ze een jaartje of 7 was. Om onder het geroezemoes van de mensen in de exporuimte uit te komen, zakte ik door mijn knieën. Het meisje boog zich voorover en vroeg me fluisterend “Wat voor dier is dat?” Het lag op het puntje van mijn tong om het meisje ‘de waarheid’ te vertellen. Want het was toch klip en klaar naar welk dier we hier keken? Of zou het toch niet…?

Wat voor mij superduidelijk was, was voor het meisje raadselachtig. Verrast vroeg ik haar dan ook “Wat voor dier denk jij dat het is?” Wat zij me zachtjes antwoordde blies me omver; “Ik dacht dat het misschien een éénhoorn was?”.

Verwonderen

Wow, hoe fantastisch! Want er zijn kleine meisjes waar eenhoorns en ander mooi spul hun verwonderingswereld vullen. Hoe rijk haar beleving om de hoorn te zien buiten het zichtbare beeld. Ik ben dit kleine meisje heel dankbaar. Zij leerde me beseffen dat we allemaal op onze eigen manier kijken naar de wereld om ons heen. Door filters waarmee we onbewust bevestiging zoeken wat voor onszelf belangrijk is. En dat door anders te kijken – bijvoorbeeld door de ogen van een verwachtingsvol, fantasierijk meisje – je ineens hele nieuwe inzichten opdoet.

Wat kan jij hiermee? Alles!

Nu hoor ik je denken: “Ja dûhh, ik weet heus wel dat ik de wereld op mijn manier bekijk en iemand anders ook, dus wat kan ik hiermee?!” Mijn antwoord is: de basis om het gedoe in je team op te lossen! De menselijke eigenschap om de wereld op een eigen manier te bekijken is zowel onderdeel van gedoe, als part of the solution.

Stel dat de communicatie niet goed loopt. Het eerste wat direct opborrelt is je mensen op een L.S.D. vaardigheidstraining sturen. Snel even het opleidingsbudget checken en go! Want tijd is geld en je hebt nog meer te doen. Vol verwachting kijk je uit naar het moment dat na de training de gesprekken als een trein lopen en iedereen elkaar beter snapt. Helaas blijft je euforische moment uit als blijkt dat Luisteren, Samenvatten, Doorvragen niet de oplossing van het probleem is. De motivatie van je mensen neemt ondertussen niet bepaald toe. Wat te doen? Een nieuwe oplossing zoeken? Of… klopte je eigen kijk op wat er aan de hand is, wel? Misschien is het voor de teamleden niet duidelijk wat je van ze verwacht, waardoor de communicatie telkens spaak loopt. Of voelt het team zich niet gezien en gehoord door de rest van de organisatie, waardoor het lijkt dat communicatie het probleem is.

Daarom vind ik deze quote uit Harvard Business review ook zo mooi:

To change the way you think, change the way you see.

Geen quick fix bij teamgedoe

Ik geloof niet in een ‘quick fix’ bij teamgedoe (en nee ik ben niet van de drugs, ik krijg nog rillingen als ik denk aan het boek van Christiane F. over iets duister en grimmigs met tieners bij een Berlijns station, brrr). Het loont altijd de tijd en moeite om je eerste indruk van teamgedoe te doorgronden door het op verschillende manieren te bekijken. Zodat je daarna gericht aan de slag kan om het aanmodderen te stoppen en je team weer als een geoliede machine te laten lopen, zodat mensen gemotiveerd en met plezier werken aan jullie gezamenlijke doel.

Zijn je ogen open gegaan?

Wat is jouw eenhoorn moment? Laat het me hieronder weten. Ik hoor graag van Je!

Hartelijke groet,
Ilona